Toegift

Hierbij dan nog een allerlaatste bericht uit Maleisië. We zitten inmiddels te wachten op het vliegveld en we moeten toch wat doen om de tijd te doden. Zoals aangekondigd zijn we vanochtend met de taxi naar de Batu Caves gereden. Indrukwekkend. Eerst 272 treden op richting de grot waar een Hinddoestaanse tempel in de grotten verscholen ligt. Op de trappen wemelt het van de apen (Makaken), de een nog brutaler als de andere. Er wordt voor gewaarschuwd om vooral geen zichtbare etenswaren bij je te dragen. Het is vandaag erg warm maar gelukkig is er af en toe een beetje bewolking. Als we de taxi terug nemen richting de stad rijdt hij ons nog langs een batikfabriek en een tinfabriek. Dat is wel leuk maar bedoeld om wat te verkopen. De taxi-chauffeur zal wel provisie krijgen. In de middag nog even in het gekoelde winkelcentrum op temperatuur gekomen. Het is heerlijk om daar met kippevel op je armen van de kou rond te lopen. Ook in de metro is het heerlijk koel. Daarna bezoeken we nog een keer de Central Market omdat we er toch in de buurt komen.
Aan het einde van de middag gaan we nog eenmaal eten in Chinatown. We eten luxe deze keer en we genieten er nog een keer flink van. Daarna de koffers opgehaald in het hotel en richting vliegveld. Eerst met de taxi en daarna met de sneltrein naar het vliegveld. Daar zitten we nu te wachten. We zijn versleten en hopelijk kunnen we straks met een slaappil toch wel een poosje slapen. Zo niet dan lukt het nooit meer waarschijnlijk.
Volgens de borden heeft ons vliegtuig nu al een half uur vertraging dus dat begint goed. Het zal nog een lange en zware nacht (en daaropvolgende dag) worden. Maar dat komt allemaal wel weer goed. Volgende week kunnen we weer uitrusten op ons werk ;-)

Terima kasih,

Josee en Bert

Fotoserie 5 & the end

Inmiddels zijn er nieuwe foto's toegevoegd. Dit is ook het laatste bericht vanuit Maleisië. Straks checken we uit bij ons hotel, vermaken ons in/om KL en vliegen vanavond terug naar Nederland.
We hopen jullie een idee gegeven te hebben van de vele mooie dingen die we hier gezien en gedaan hebben. Het was een mooi avontuur.

Groeten en bedankt voor het volgen,

Josee en Bert

19 Van Perhentian naar KL

Inmiddels zijn we weer terug in Kee-El (oftewel KL, Kuala Lumpur). Vanochtend lekker rustig aan kunnen doen. Onze boot vertrok nl. pas om 12 uur en aangezien we allebei gisteren flink verbrand waren hebben we de ochtend op de veranda van ons resort doorgebracht met koffie en verse sapjes. Vanochtend even geen strand en/of snorkelen voor ons. Om 12 uur worden we weer keurig met de boot opgehaald. Het is een snelle boot en deze is binnen 30 minuten op het vaste land. We hebben dan nog ruim een uur voordat de taxi naar het vliegveld vertrekt. We gebruiken deze tijd om te lunchen met nasi goreng ayam en mee goreng ayam en vers ananassap. Op het eiland was alles goedkoop maar op het vaste land is alles spotgoedkoop en dat blijkt ook nu weer. We zijn in totaal RM17 (ca. 4 euro) kwijt voor deze lunch. Om 14 uur vertrekt het taxibusje met alleen ons erin richting het vliegveld waar we om 15 uur aankomen. Aangezien ons vliegtuig om 16.30 uur vertrekt is er nog tijd om een kop thee te drinken. De vlucht duurt in totaal 55 minuten en eigenlijk wordt na het opstijgen de landing vrijwel meteen ingezet. We krijgen nog een sapje met nootjes. Dat lukt nog net. In KL gaan we na het ophalen van de koffers eerst inchecken voor onze vlucht van morgenavond. Dat is alvast maar geregeld. Zitten we in ieder geval naast elkaar en bij het raam. Met de sneltrein gaan we naar KL-Sentral waar we weer een teksi nemen. We staan eerst aan het loket bij de luxe taxi’s. Die wil ons RM30 laten betalen. Wel vreemd want vorige keer werden we met de luxe taxi naar de andere kant van de stad gebracht voor RM25 en nu is ons hotel veel dichterbij. Dat vinden we dus veel te duur en stappen naar het loket van de budget-teksi. Daar kost het RM10. Bij deze taxi moet de kofferbak met een elastiek vastgezet worden omdat onze koffer te groot is en de andere koffer moet op de voorbank maar dat maakt ons geen fluit uit. Ondanks dat alles hier spotgoedkoop is blijven we natuurlijk wel Zeeuwen……….
Ons hotel is vlakbij Chinatown gelegen dus we gaan er meteen op uit om weer eens flink uit eten te gaan. Dat lukt hier makkelijk. De stalletjes zien er niet uit maar lekker…………..!! We scoren weer een volledige maaltijd voor een habbekrats. Na het eten worstelen we ons weer door de straten van Chinatown. Het is een heerlijke chaos en je hebt van je leven nog nooit zoveel namaakspullen gezien. Gelukkig zijn de verkopers niet zo opdringerig ;-)
Ik heb wel van de gelegenheid gebruik gemaakt om een T-shirt van Starbucks te kopen. De prijs begon met RM29 maar uiteindelijk kwamen we uit op RM22. Na Chinatown gaan we weer even langs bij onze vrienden. Ze hadden ons al gemist. We moeten echter zeggen dat we Starbucks op Perhentian niet echt gemist hebben. In ons resort werd er nl. George Clooney koffie geserveerd. Die man ziet er natuurlijk niet uit maar z’n koffie is erg lekker. Wat betreft de koffie is Josee het overigens met me eens. Wat betreft George heeft ze een andere mening.
Vannacht wordt dus onze laatste nacht in Maleisië. Ons vliegtuig vertrekt morgenavond om 23.55 uur richting Amsterdam. We hebben morgen dus nog een hele dag om hier wat te ondernemen. We denken naar de Batu Caves te gaan. Dit is een Hindoeïstische tempel in een grot. En voor de rest doen we het morgen rustig aan. We brengen dus morgennacht door in het vliegtuig terwijl Nederland voetbalt. Ongeveer 7 uur vrijdagochtend (Nederlandse tijd) zijn we in Amsterdam.
Dan is dit mooie sprookje over en gaan we weer dromen over ons volgende sprookje………….

18 Perhentian Besar (2)

Hier op het eiland staat alles in het teken van strand, eten en drinken en duiken en snorkelen. Er zijn overal watertaxi’s die je graag naar een ander resort/strand of een ander eiland willen brengen. Ook hier hoor je dus veel de vraag: “Teksi?”
Voor het snorkelen hoeven dus niet bij ons resort vandaan maar op andere plekken zie je ook weer andere dingen. We gaan dus ook regelmatig ergens anders snorkelen (wel of niet met de teksi). Voor maandag heb ik een Scuba discovery geboekt. Deze heb ik van Josee voor m'n vaderdag gekregen (namens Thijs en Merijn?)Dit is een basisdag voor het behalen van je duikbrevet. Dat kun je hier trouwens in 3 dagen al binnen hebben. Deze duikdag bestaat uit 3 gedeeltes: het eerste gedeelte is een video over een aantal basisbegrippen en veiligheid (het is een Amerikaanse opleiding dus dat zit wel goed) en aansluitend uitleg over de duikuitrusting. Het 2e gedeelte is een duik vanaf het strand en tot slot een duik vanaf de boot. We beginnen de dag om 9 uur met een Nederlands echtpaar en mijzelf, een lekker klein groepje dus. Ook bij het andere echtpaar wilde de vrouw eigenlijk niet mee. Zij heeft zich echter over laten halen. Als we na alle theorie het water ingaan en eerst nog een paar oefeningen moeten doen voordat we dieper het water in gaan slaat bij de vrouw ook de angst toe. Met name als ze onder water haar regulator (zuurstofmasker) uit moet doen en daarna weer op moet zoeken en in gebruik nemen. De paniek slaat toe en ze haakt af. Blijven er nog twee over. Nadat wij de praktische oefeningen met glans hebben doorstaan gaan we steeds dieper het water in. Voor deze duik blijven we tot maximaal 6 meter diepte. Je ziet bij het duiken weer hele andere dingen als bij het snorkelen. Het is een geweldige ervaring.
Na de middaglunch gaan we met de boot het water op en varen naar een duikplek aan de andere kant van het eiland. Na het bevestigen van de uitrusting gaan we achterover het water in. We gaan een duik maken van ongeveer 50 minuten en tot ongeveer 12 meter diepte. Er is ook een cursist bijgekomen die de opleiding volgt. Naast de hoofdinstructeur zijn er nog 2 divemasters mee ter assistentie. Een van die twee gaat met name mee om foto’s en filmpjes te maken. Die kun je na het duiken natuurlijk kopen :-) Ook dit is weer geweldig om mee te maken. Je moet heel alert zijn op het “klaren” van de luchtholtes die geweldig onder druk komen te staan. Alles loopt op rolletjes en totaal ontspannen geniet ik van ieder moment en de 50 minuten zijn zo voorbij. We vinden o.a. een groot aantal Nemo-families tussen de anemonen. De officiële naam is overigens “clownfish”. Ik sta er ook nog mee op de foto. We zien een aantal grote pijlstaartroggen voorbij zweven. Daarnaast zien we nog tientallen verschillende soorten vissen, in allerlei bonte kleuren maar ook tientallen verschillende soorten koraal. Werkelijk adembenemend.
Na de duik krijgen we een compliment van de instructeur dat alles zo goed ging. Ook de communicatie (met gebaren) onder water ging erg goed. Aan het einde van de dag kunnen we een certificaat ophalen en de foto’s en filmpjes bekijken. Ik kan het natuurlijk niet laten om de DVD te kopen.
In ons resort is er vanavond pizza te verkrijgen. Aangezien we dat tegen onze gewoonte in nog niet eenmaal gegeten hebben bezwijken we hiervoor. Een heerlijke gevulde pizza. Tijdens het eten zien we Portugal het ene na het andere doelpunt maken tegen Korea. De arme Koreanen worden met 7-0 afgeschoten. Ik vrees dat deze voetballers alsnog het leger in zullen moeten om hun buren te lijf te gaan.
Na een goede nachtrust nemen we dinsdagochtend na het ontbijt een watertaxi naar een rustiger gedeelte van het eiland. Wat heet: we hebben het strand voor ons alleen. We snorkelen heel veel. Het is een warme dag met veel felle zon en dat heb ik geweten. Mijn totale achterkant is flink verbrand alleen maar door het snorkelen. Aangezien ik een gruwelijke hekel heb om zonnebrandcrème te smeren heb ik dat nu echt een beetje te weinig gedaan. Och, ben ik in ieder geval verkleurd. Heb zojuist mijn roze T-shirt aangedaan en dan valt het allemaal niet zo op……….
Vannacht alweer onze laatste overnachting hier op het eiland. We vertrekken morgen om 12 uur met de boot richting Kuala Besut. Daarna met de taxi naar Kota Bharu waar ons vliegtuig naar Kuala Lumpur om 16.30 uur vertrekt.

Fotoserie 4

Inmiddels zijn er wat nieuwe foto's toegevoegd aan het weblog. Zie de rechterzijde voor een link naar de foto's

17 Perhentian Besar

Inmiddels zitten we op ons “Zwitser leven gevoel” eiland. We waren ruim op tijd op het vliegveld waar we opgehaald zouden worden. Het is een drukte van belang want de schoolvakanties hier zijn ten einde. Ook nu is de chauffeur om ons op te halen ook te vroeg dus vertrekken we een kwartier voor afspraak met de auto naar Kuala Besut waar de boot vertrekt. De autorit duurt ongeveer een uur. We worden bij een kantoor gebracht waar we de nodige formaliteiten moeten voldoen. Ik weet inmiddels het nummer van mijn paspoort uit m’n hoofd zo vaak heb ik het al in moeten vullen. Lekker nuttig hè?
We hebben nog tijd om eerst een kop koffie te gaan drinken. We drinken dus een zwarte koffie aan de haven. Ook hier staan ze weer erg vreemd te kijken dat we geen melk en geen suiker in de koffie willen. Ze vragen wel drie keer: “No milk, no sugar, sure?
De boot vertrekt een half uur later als gepland omdat van 2 van onze medepassagiers de koffers zoek zijn. Als we vertrekken zijn ze nog niet gevonden maar men denkt (hoopt) dat ze op een andere boot zijn meegegaan. Uiteindelijk blijken ze nog in het busje te hebben gestaan.
Op het eiland worden we verwelkomd met een drankje en moeten we nog wat papierwerk invullen :-(
We krijgen nog wat uitleg over de onder-water activiteiten en daarna gaan we naar de kamer. Het zijn allemaal kleine huisjes en zien er knus uit. Het is niet overdreven luxe maar (bijna) alles is aanwezig. Alleen de föhn ontbreekt. Gelukkig is er wel airco :-)
We boeken voor die middag meteen een snorkeltrip. Dan ga je met een boot naar een aantal verschillende mooie snorkelplaatsen. Wat we onder water zien grens aan het onwaarschijnlijke. Ongelooflijk veel soorten koraal en vissen. Je komt ogen tekort en je valt van de ene verbazing in de andere. Koraal als een soort van gigantische reuzenzwammen. Koraal als honderd hertengeweien. Koraal als bloemkolen van 5 meter doorsnee. Koraal als een gigantische hersenkwab. Kortom: ongelooflijk. Dan heb ik het nog niet over de vissen en de diverse variaties.
Als laatste gaan we die middag naar een punt waar er regelmatig zeeschildpadden rondzwemmen en we hebben geluk. We zwemmen op een gegeven moment tussen 3 gigantische zeeschildpadden in! Nou, ik kan je zeggen: in het water zijn ze een stuk sneller als op het strand! Prachtig om ze te zien “vliegen” onder water.
Gisteravond heerlijk gegeten in ons eigen resort (Tunabay resort). Daarna hebben we nog de 2e helft van het Nederlands elftal gezien met nog een aantal Nederlanders. Verder valt het op dat er hier veel Scandinaviërs zijn, met name Zweden.
Het blijkt overigens dat de zon hier onbarmhartig is. Ieder stukje huid dat niet goed ingesmeerd is kun je na een paar uur aan de kleur heel duidelijk herkennen. Josee heeft blijkbaar de randen bij haar bikinibroek niet goed ingesmeerd. Deze zijn nu volledig rood gemarkeerd.

Vannacht goed geslapen. We hoefden dit keer geen wekker te zijn en we kunnen hier tot 10 uur ontbijten dus dat lukt makkelijk. Vervolgens zijn we naar het nabijgelegen duikcentrum gegaan (de buren) om te informeren naar een introductie cursus duiken. Ik besluit om dit voor morgen te boeken. Josee ziet er vanaf. Ze heeft al zoveel angsten overwonnen maar dit was er net één teveel. Ze mag wel de film zien en waarschijnlijk met de boot mee als er gedoken gaat worden. In totaal zal er 2 keer gedoken worden. Ik ben benieuwd.
Op advies van de mevrouw uit het duikcentrum zijn we naar een ander gedeelte van het eiland gelopen. Dit gaat via een stuk bos. Ook hier gaat het okselklotsen dus onverminderd verder. Het strand is de moeite waard en we duiken al snorkelend het water in. Het valt ons op dat de vissen hier nogal agressief in onze richting zwemmen en na korte tijd zit er al een vis aan me te sabbelen. Dit voelt niet prettig. Josee treft het echter nog wat slechter, Zij wordt gebeten door een vis. Ik vraag nog voorzichtig of het geen sabbelen was maar ze heeft gewoon een bijtwond van deze vriendelijke vissen. De schrik zit er goed in en we gaan het water uit om op een andere plaats te snorkelen. Daar is het behalve veel mooier ook veel vriendelijker. Geen bijtende vissen maar weer heel veel koraal en aardige vissen. Ook zien we hier een aantal “Nemootjes” die net als in de film tussen de plantententakels zwemmen. Prachtig om te zien. Ik schrik nog wel even als ik een haai van ongeveer 40 cm voorbij zie zwemmen, maar ik had begrepen dat deze absoluut ongevaarlijk zijn. Daar ga ik dus maar van uit. Hij maakt zich snel uit de voeten dus blijkbaar is hij banger voor mij als ik voor hem.
We eten bij een ander resort. Ik eet Spaghetti Carbonara en Josee gaat voor de fried Noodles. Het is allebei heerlijk en goedkoop. In totaal zijn we RM33 kwijt en voor een toeristisch oord valt dat toch wel mee.
Na terugkomst zijn we nog bij ons eigen resort wezen snorkelen vlakbij ons eigen strand. We hebben daar geen hoge verwachtingen van maar een meter of 5 vanaf de kustlijn begint hier al het koraal. Ook hier is het dus weer ongelooflijk mooi.
Nu lekker gedoucht en dadelijk weer lekker uit eten.

16 Van de Cameron Highlands naar Kota Bharu

We hebben er sinds vanochtend weer een vriend bij. Laten we voorop stellen: we hebben niks tegen Moslims en hun geloof. Iedereen moet geloven wat hij gelooft. We hebben hier hele aardige Moslims ontmoet dus daar zeggen we niks van. Bij ons hotel in de Cameron Highlands was op niet al te grote afstand een moskee. Dat geldt overigens bijna overal: er is altijd wel een moskee in de buurt. Ik weet niet wat de reden was maar vanochtend om ca. 5.15 uur vond iemand in de Moskee het nodig om de hele vallei te voorzien van liederen, spreuken of gebeden (ik kon het verschil niet ontdekken). Ze doen dat zo dat de hele vallei volgens mij wakker geworden is. Dit duurde tot ongeveer 6 uur maar toen waren we inmiddels klaarwakker en ziek van dat gejammer. Dat was dus wel een beetje “jammer”. Ik weet nog steeds niet wat de reden was want we hebben het nog niet eerder (op dit tijdstip) gehoord. Was het de zonsopkomst, stand van de maan, de toestand in Mekka of whatever. IK hoop er nog achter te komen want inmiddels zitten we in ons hotel in Kota Bharu op de 18e verdieping met uitzicht op……….jawel een moskee.
De reis is vlotjes verlopen. De kwaliteit van de weg was boven verwachting. De weg was soms saai maar de uitzichten op de palmen en varens waren geweldig. Leuk om zo het gehele land te doorkruisen. Erg druk was het niet op de weg. We kwamen alleen wat kleine dorpjes tegen die er haveloos en armoedig uitzagen. Volgens de kaart zouden we één bezienswaardige stad doorkruisen: Gua Musang. We hebben niet kunnen ontdekken wat de bezienswaardigheid hier was. We hebben daar een hele grote lokale markt bezocht en daar waren wij de bezienswaardigheid. Iedereen keek naar ons alsof ze nog nooit blanken gezien hadden. We hebben verder ook geen enkele blanke gezien. Overigens hebben we ons geen moment bedreigd gevoeld. Alle mensen stralen een en al vriendelijkheid uit. We hebben ook nog wat fruit op de markt gekocht. Ze zijn zo eerlijk dat terwijl ik per ongeluk RM2 voor een tros bananen gaf de verkoopster zelf zei dat dat teveel was en ze gaf RM1 terug.
Naarmate we dichter bij Kota Bharu komen merken we wel dat het aantal Moslims hier veel groter is als elders in Maleisië. We zien heel veel mannen op scooters met een wit petje op en een mooie sarong aan. Hier kan ik zonder problemen in m’n jurk gaan lopen dus.
IN KB was het even zoeken naar ons hotel. Ook deze stad is weer veel groter als van tevoren gedacht. Het is weer een prachtig hotel. Voor RM10 de auto in de valet parking laten zetten. De hotelkamer is gigantisch groot met zelfs een compleet bankstel met fauteuil en weer een compleet kantoor. Het bed is net zo breed als lang. Misschien dat we eens overdwars gaan slapen.
De huurauto is inmiddels opgehaald door het verhuurbedrijf. Zojuist met de taxi naar de stad gereden en bij MacDonalds gegeten. We hadden zin in Westers eten en verder hebben we niks kunnen ontdekken. De stad is verder niet veel aan. Dat geldt eigenlijk voor alle steden behalve Kuala Lumpur.
Morgen gaan we dus richting ons tropische eiland voor 5 dagen relaxen. Eerst een uurtje met de auto en vervolgens een uurtje met de boot. Hopelijk laten onze Moslim-vrienden ons morgen gewoon slapen!

15 Cameron Higlands

Vandaag een volle dag in de Cameron Highlands. Omdat er slechts een paar dorpjes in dit hele gebied zijn is het in de dorpjes erg druk en redelijk toeristisch. Veel eetgelegenheden en vooral veel kitsch te koop. We gaan vandaag de vallei bekijken. We bezoeken achtereenvolgens een aardbeienfarm, een rozentuin, een vlindertuin, een bijenfarm en natuurlijk een theeplantage en –fabriek. Hoewel de andere farmen ook soms wel aardig zijn gaat het ons vooral om de thee. Daar is dit gebied wereldberoemd door geworden. We bezoeken een plantage en fabriek van BOH, één van de meest bekende merken hier in de omgeving. Het fabricageproces is redelijk simpel: eerst (jonge) blaadjes plukken, de blaadjes kapot maken, drogen en zeven en zonodig wat andere aromatische producten toevoegen om een andere smaak aan de thee te geven. De vallei met de theeplantage is prachtig om te zien. Dit zijn de prachtige plaatjes die je altijd van de Cameron Highlands ziet. Tijdens de rit naar de fabriek zien we onderweg de blaadjes geplukt worden. Dit gaat steeds meer gemechaniseerd. Slechts als het erg heuvelachtig is komt er handkracht aan te pas. Anders gaat er een grote heggenschaar met opvangzak over de theestruiken. Sommige stukken zijn helemaal kaal. Iedere 3 jaar moeten de struiken helemaal teruggesnoeid worden om daarna weer goed te kunnen oogsten. Op deze manier kan de struik wel zo’n 60-70 jaar lang thee blijven produceren. In de fabriek waar de blaadjes worden vermalen ruikt het al sterk naar thee. Uiteraard is er ook gelegenheid om diverse soorten en smaken thee te kopen tegen zeer schappelijke prijzen. Ook is er een restaurant waar we een kopje koffie denken te kunnen drinken. Dit gaat niet door want er is geen koffie te koop: alleen maar thee maar dan wel in heel veel verschillende soorten en smaken. We drinken dus een heerlijke kopje lokale black thea. Lekker sterk!
Hoewel het in deze omgeving vaak in de loop van de middag gaat regenen is dat vandaag niet het geval. We komen om ongeveer 2 uur in de middag terug van onze farmentocht. Op een kaart van de omgeving ontdekken we een paar wandeltochten en besluiten om het bos in te duiken. We doen een wandeltocht die uiteindelijk in het dorp Tanah Rata eindigt. We verbazen ons tijdens de tocht over de vele varianten varens variërend van zeer klein tot enorm groot. Het is wel jammer dat de Maleiers er soms een gigantische klerezooi van maken. Ze flikkeren alles soms maar de natuur in. Er staan overal ook opvallend weinig prullenbakken en afval ophalen wordt er niet gedaan. Iedereen moet zijn eigen afval maar op zien te ruimen. Vaak wordt dit gewoon verbrand.
Oh ja, ik had gisteren nog niet vermeld dat er zelfs in dit een vestiging van onze vrienden van Starbucks zit. We hebben gisteravond na het eten daar een dubbele espresso genoten en na onze wandeltocht drinken we een cold coffee frappuchino (Josee) en een hot coffee macchiato (Bert) samen met een heerlijk stuk blackberry-cheesecake. Vervolgens wandelen we terug naar ons hotel voor een kleine rustpauze voordat we gaan eten. We denken erover om de in heel Maleisië bekende steamboat te gaan eten. Dit is een soort fondue aan tafel met allerlei soorten vis en vlees en groente. Eerst maar eens zien of we weer voldoende eetlust op kunnen wekken. Dit wordt wel steeds moeilijker lijkt het ;-)

We zijn dus voor de luxe gegaan vanavond. We hebben gegeten in ons (luxe) hotel. Het mag wat kosten. De temperatuur valt reuze mee. We hebben zelfs (zonder jas) buiten gegeten op de veranda. Het is dus inderdaad de steamboat geworden. Hierbij krijg je een fornuis op tafel met 2 soorten soep op een pit. Daarbij krijg je 4 schalen met ongelooflijk veel vis, vlees, pasta (miehoen en noodles) en groente. Het is hierbij de bedoeling dat je de soep vol gooit met deze spullen. Het deksel erop en koken/stomen maar. Na 5 minuten stomen is alles gaar en kun je het er uit vissen, naar keuze met de soep erbij. Het is een bijzondere belevenis en we eten ongeveer de helft op van wat er op tafel staat. Het kost wel een vermogen. In totaal zijn we deze avond inclusief drankjes en koffie toe maar liefst RM95 kwijt, bijna 25 euro dus. Morgen maar weer wat zuiniger aan doen ;-)

Morgen vertrekken we weer vanuit de Cameron Highlands en gaan dwars door de bergketen die van noord naar zuid loopt (en andersom ;-) naar de oostkust, naar de meest noordelijke stad Kota Bharu. Deze stad ligt bijna tegen de grens van Thailand aan. De rit is ongeveer 300 km lang maar gezien het feit dat we de bergen door moeten zullen we wel een poosje onderweg zijn. In Kota Bharu slapen we één nacht. We leveren daar de auto in en gaan dan met de auto en de boot naar het eiland Perhentian Besar waar we 4 dagen gaan relaxen.

Later………..

14 van Kuala Lumpur naar Cameron Highlands

Op dinsdag zijn we dus weer naar Kuala Lumpur gevlogen. Vanwege een “technical problem” vertrokken we met een half uurtje vertraging. Met een vlucht van 2 uur en 3 kwartier stonden we om een uur of 3 in de middag weer in KL. Daar weer met de KLIA Express trein naar de stad gereisd. In tegenstelling tot vorige keer hebben we nu maar meteen een “teksi” genomen. Wel zo makkelijk en niet duur. We moeten helemaal naar het andere einde van de stad en dit kost RM25. Bij het boeken van het hotel had ik zo goed als mogelijk rekening gehouden met de locatie van de autoverhuurder (Hawk rent-a-car). Hotel Impiana is vlakbij de Petronas Towers gelegen en blijkt zeeeeeeeeeer sjiek te zijn. Een gigantische kamer met een even gigantische relax fauteuil en een volledig kantoor. Badkamer volledig in marmer met slippers, badjassen tandenborstel, tandpasta, scheerspullen etc…..
Na het inchecken op zoek naar de autoverhuurlocatie. Laat deze nu naast het hotel zitten! Dat is allemaal aardig uitgekozen dus.
Omdat we toch wel weer honger hebben gekregen gaan we naar één van de foodcourts in het winkelcentrum van de Petronas Towers. We hebben in het vliegtuig al warm gegeten dus we eten een broodje bij Subway met een ijsje/milkshake van McDonalds toe. Toch wel weer lekker om eens een keer geen rijst te eten.
Na het eten gaan we weer op bezoek bij onze vrienden van Starbucks. Ze hadden ons al gemist. Het aandeel was op de beurs al aan het zakken ;-) Het is inmiddels donker aan het worden en we nemen de koffie mee naar het park achter de Petronas Towers. Met de verlichting van de Towers, de spuitende fonteinen en de verlichting in het park wordt het meteen een romantische avond. Ook dat heb ik toch weer even goed geregeld :-p
Bij terugkomst drinken we nog een biertje en een sapje in de bar en kijken nog even op een heel groot scherm naar het voetbal (NZL-SVK), Het is niet om aan te zien. Slowakije staat in de 88e minuut met 0-1 voor en we gaan richting de kamer om nog even de e-mail te lezen en te MSN-en met Thijs. Hij zegt dat het goed gaat in de Kiekendiefstraat dus dat zullen we dan maar geloven. De volgende ochtend blijkt dat Nieuw-Zeeland in de 93e minuut nog gelijk heeft gemaakt. Dat we dat nou toch weer moesten missen.
Woensdag gaan we niet al te vroeg uit bed. We genieten eerst nog van een gigantisch ontbijtbuffet. Josee heeft nog een gesprekje met één van de twee Nederlandse stagiaires in het hotel. Ze zit in Breda op school. Na het ontbijt checken we uit en gaan we lopend met onze bagage de straat op. Iedereen staat ons raar aan te kijken. Toen maar even uitgelegd dat we alleen maar naar de buren gaan om onze huurauto op te halen. Bij Hawk worden we van harte welkom geheten. Men was voorbereid op onze komst (lang leve het internet). Na het invullen van zo’n 29 formulieren wordt dan toch de huurauto voorgereden. Het is een Honda City (automaat). Gelukkig zit er airco in. We krijgen nog een korte instructie welke benzine we moeten tanken: RON95 voor RM 1,80 per liter. Dit is zo’n 45 eurocent per liter. Dat wordt nog eens leuk tanken. RON97 mag ook maar ik word gewaarschuwd dat die vreselijk duur is: RM 2,04. Maar liefst 51 eurocent per liter dus :-)) Het navigatiesysteem blijkt nog te ontbreken maar deze wordt alsnog gehaald.
En dan vervolgens het grote avontuur: in de goede richting de stad uit zien te komen in een vreemde auto en links rijdend verkeer (erfenis van de overheersing van de Engelsen). Gelukkig geven 2 personen bij Hawk 2 verschillende adviezen om de stad uit te komen. Uiteindelijk gaan we maar gewoon rijden en het blijkt allemaal reuze mee te vallen en we zijn redelijk snel de stad uit. Na een uurtje cruisen over de snelweg word ik gebeld op mijn mobiele telefoon. Het is een nummer in Maleisië. Ik druk hem weg omdat het ook hier verboden is om al bellend te rijden of al rijdend te bellen. Na 5 minuten gaat de telefoon weer en besluit hem toch maar op te nemen. Ik heb een Hindoestaan aan de lijn die probeert Engels te praten. Ook door het achtergrondlawaai van de auto versta ik er bijna niets van. Daarna komt er een dame aan de lijn die iets beter articuleert. Het is nog steeds moeilijk maar het gaat al beter. Het blijkt het autoverhuurbedrijf te zijn. Ze vragen me waar ik ben en of ik nog in de buurt ben. Vervolgens vragen ze waar we overnachten. Eerst begrijp ik dat ze de verkeerde auto meegegeven hebben maar later blijkt dat er een sticker op de voorruit had gemoeten. Het blijkt om een sticker voor de wegenbelasting te gaan. De sticker die er nu op zit verloopt de volgende dag. Men vraagt om op een parkeerplaats te stoppen om te wachten op iemand van Hawk. Ik vrees dat we niet veel keus hebben. We moeten ongeveer een uur wachten en dan komt de sticker die nu tot 17 december geldig is. Blijkbaar zijn ze daar nogal kritisch op. De Hindoestaan van Hawk kan geen Engels. Ik probeer hem meteen nog duidelijk te maken dat er geen spanning op de sigarettenaansteker staat zodat het navigatiesysteem niet oplaadt. De batterij is inmiddels leeg….
“Call boss” zijn volgens mij de enige 2 Engelse woorden in zijn vocabulaire. Hij belt (blijkbaar) zijn baas en hij geeft mij de telefoon. Ik leg het probleem uit. Dan komt er een voorstel om de auto om te gaan wisselen. Binnen een uur kan er een andere auto zijn. Daar hebben we echter niet zoveel zin in. Ik maak hem duidelijk dat ik dan liever zonder GPS doorrijd maar dat ik dan graag de extra kosten hiervoor terugkrijg. Na enige tijd lijkt hij het te begrijpen en ik moet de GPS aan onze Hindoestaan meegeven. In Kota Bharu (waar we de auto in gaan leveren) krijg ik dan mijn geld terug. Ik ben benieuwd.
Enfin: uiteindelijk zijn we weer en-route. Het eerst stuk is een saai stuk over de snelweg maar als we de afslag richting de Cameron Highlands nemen wordt het steeds mooier: prachtige natuur, levensgrote varens (nu snap ik waarom ons hotel “de la Ferns” heet). Ook wonen hier in de bergen nog Aboriginals van Maleisië (Orang Asli) in zeer armoedige omstandigheden. Ze leven van het verbouwen en verkopen van wat groentes. Het stikt daarom van de bamboe hutjes langs de weg die heel basic groenten verkopen. De natuur wordt mooier en mooier en de varens groter en groter. Ook de gigantische bamboebomen maken grote indruk. Het is prachtig. Inmiddels zien we ook de eerste theeplantages verschijnen. Het begint helaas nu te regenen en het zicht wordt steeds minder. We rijden voorbij Tanah Ratah. Een paar km verder staat ons hotel. Wederom een prachtig hotel met grote kamer en internet (tegen betaling weliswaar maar RM5 per uur is nog wel te overkomen).
Het regent nu nog steeds en de temperaturen zijn hier duidelijk lager dan op alle andere plaatsen waar we geweest zijn. We denken er zelfs aan om onze lange broek aan te doen!
We hebben gegeten in Tanah Ratah bij een lokale food court. We hebben gegeten voor maar liefst RM17,60 (4,40 euro) . Dit is uiteraard voor 2 personen, inclusief consumpties en 3 extra kipsateetjes per persoon! De RM2,40 fooi werd beschouwd als een groot geschenk.
Morgen gaan we hier een lokale tour maken met o.a. bezoek aan een theeplantage en –fabriek. We doen dit in de ochtend want hier schijnt het ’s ochtends altijd mooi weer te zijn en aan het einde van de middag gaat het altijd regenen. We zullen zien……

Tot morgen en groeten,

Bert

Fotoserie 3

Er zijn op het weblog weer wat nieuwe foto's geplaatst.
Kijk en huiver..........

13 Van Sukau naar Sandakan

Vanochtend 7 uur ontbijt: frites, worstje, omelet en bonen in tomatensaus en een stapeltje French toast. Uiteraard krijgen we ook nog vers fruit. We beginnen te wennen aan 3 warme maaltijden per dag en dus wordt ook de friet gewoon naar binnen gewerkt. Dankzij het fruit voelen we ons minder schuldig ;-)
Eerst met de boot naar Abai. Daar drinken we koffie in de lodge en van daaruit vertrekken we naar Sandakan. Op het eerst stuk zien we nog een aantal apen en wordt er een krokodil gespot door de kapitein. Hij is bijna onder water maar als we dichter bij komen komt hij volledig uit het water en gaat prachtig voor ons poseren. Het is een exemplaar van 2-3 meter. Een volwassen exemplaar kan 8-10 meter lang worden! Als we té dichtbij komen wordt zijn houding steeds dreigender. Wel leuk voor de foto maar we nemen toch maar wat afstand.
In Sandakan geluncht met een groep van 8 personen. De lunch was het einde van de trip en deze was in het hotel waar we verblijven dus dat kon niet beter. De middag zijn we dus lekker vrij en hebben een poos in en rond het zwembad gebivakkeerd. Daarna zijn we met de taxi naar de stad gegaan en rond gelopen. Het is een armoedig aandoende stad met veel illegale Fillepino’s. Desondanks is het toch leuk om alle winkeltje te bekijken. We gaan ook nog naar de markt waar veel vis (vers, gezouten en gedroogd), groente en fruit te verkrijgen is. Prachtig om te zien allemaal. Heel veel vers (vanmorgen) gevangen tonijn is er te koop. Ik maak een foto van een jonge verkoper met zijn vissen. Iedereen is heel vriendelijk ondanks dat we de enige toeristen zijn (of misschien dankzij). Daarna wil iedereen op de foto (en natuurlijk meteen de foto op het toestel terug zien. Als we vertellen dat we van Belanda komen worden ze helemaal enthousiast en herinneren ons eraan dat we vanavond moeten voetballen. Eén jongen zei dat hij erg teleurgesteld was dat van der Sar niet meer op doel staat. Ze houden het allemaal goed bij…..
We kopen een zak vol kleine bananen voor 1 RM en een pomelo van een kilo voor 2 RM. In een supermarkt waar we nauwelijks tussen de schappen passen kopen we chips en frisdrank voor het voetballen vanavond. We kunnen het voetbal hier op een Engelse zender bekijken dus we zijn er klaar voor.
We kunnen hier ook weer internetten dus alle verhaaltjes kunnen ook weer gepubliceerd worden.
Morgen worden we om 9.30 uur opgehaald en vliegen we om 11.35 uur naar Kuala Lumpur terug. Daar blijven we dan één nachtje voordat we met een huurauto richting de Cameron Highlands (theeplantages) vertrekken.

12 Spottinglist Sukau

Van onze gids Rose hebben we inmiddels de volledige spottinglist ontvangen van de 3 dagen in Sukau. Het is een bovengemiddelde lijst. Dit is de totale lijst:

Mammals (primaten)
1. Proboscis monkey
2. Long tailed macaque
3. Pig tailed macaque
4. Orang Utan
5. Otter

Reptiles:
1. Crocodile
2. Water monitor lizard
3. Yellow ring cat snake
4. Reticulated python

Birds:
1. Oriental pied hornbill
2. Black hornbill
3. White crowned hornbill
4. Wrinkled hornbill
5. Bashedcrested hornbill
6. Blue eared kingfisher
7. Stork billed kingfisher
8. Black&red broadbill
9. Crow billed drongo
10. Jungle crow
11. Common greater coucal
12. Long tailed paraket
13. Blue throated bee-eater
14. Oriental darter (snake bird)
15. Great egret
16. Fish eagle
17. Braming kite
18. Hill myna (?, beetje slecht te lezen)
19. Crested serpent eagle
20. Storm stork
21. Green imperial pigeon
22. White chested babler
23. Black naped monarch flycatcher

11 Sukau (2)

Vanochtend de wekker op 5.30 uur. We worden nl. om 6 uur verwacht bij de steiger voor een River-cruise en aansluitend een trekking door het oerwoud.
Als we om 6 uur aankomen krijgen we eerst nog even de kans om een kopje koffie te drinken. Dat scheel alweer. We doen een cruise op een zijrivier van de Kinabatangan rivier, nl. de Menanggul. Het is prachtig om de optrekkende mist in de bomen en op de rivier te zien. We zullen deze ochtend veel vogels zien maar ook een aantal andere dieren. Als het goed is krijg ik van Rose nog de volledige spottinglist. Zij houdt nl. bij wat er allemaal gespot wordt.
Aan het einde van de middag en in de avond zijn de apen actiever. Vanochtend zien we verschillende apen maar niet extreem veel. We zien o.a. de volgende dieren:
• 2 otters, moeilijk te fotograferen. Ze zijn heel snel en hebben een goede schutkleur. We volgen ze een poosje maar raken duidelijk geïrriteerd en beginnen vanaf de kant naar ons te “blazen”.
• Diverse hornbills maar één hornbill krijgen we heel goed te zien. Deze komt aangevlogen en gaat op een tak in de boom zitten. Het gebeurt niet zo vaak dat ze op een goed zichtbare plek zitten, maar nu dus wel. Het is een king-crowned hornbill. Een zwart exemplaar met een witte kruin (een soort kroon dus). Deze is vrij zeldzaam en het is al een maand of 5 geleden dat Rose er nog één zag. Hier hebben we mooie foto’s van.
• Verschillende King’s Fishers met mooie kleuren op het lijf en de snavel.
• Diverse arenden zoals de visarend.
• Snakefish, een klein soort reiger. Deze soort heet zo omdat zijn kop en hals op een slang lijken. Deze vissen worden in China gebruikt (misbruikt?) om mee te vissen. Ze doen dan een touwtje om de strot van deze vogel zodat hij de vissen wel kan vangen maar niet door kan slikken. Op de boot wordt zijn bek en hals geleegd en opnieuw op jacht gestuurd.
• We zien nog net dat een kikker door een slang gebeten wordt. De slang maakt zich zeer snel uit de voeten als wij er aan komen. De kikker is na een paar stuiptrekkingen dood achtergebleven en zal waarschijnlijk straks opgepikt worden.
• Twee slangen (zwart met geel) rustend in de boom.
• We zien ook nog een aantal vogels met karakteristiek kleuren, zoals een vogel met een lichtblauw lijf en één met een zwart/oranje lijf en fel blauwe snavel.
• Verder ook nog een redelijk grote vogel met een oranje/bruin lijf. Ook deze blijft mooi zitten voor de foto.
• Op een gegeven moment is er paniek in de boot en lijken we op een krokodil te stuiten. Ook deze keer is het weer een “logodile” een stuk hout dat op een krokodil lijkt. Het is net echt. Een paar minuten later is ook de bootsman en spotter enthousiast. Hij heeft nl. een jonge krokodil gespot. Wij hebben hem helaas niet gezien. Dat zint de bootsman niet en hij draait om. We hebben gelukt want vlak bij de boot duikt hij weer een paar keer op. Het is helaas niet gelukt om een foto te maken. Maar we hebben hem wel met eigen ogen gezien.

Ongetwijfeld ben ik nog een aantal dieren vergeten maar ik hoop deze aan de hand van de spottinglijst nog te vermelden.
Na de lunch hebben we 2 uur vrij voordat we de volgende en laatste River-cruise gaan doen. Om 16 uur zouden we vertrekken en kort daarvoor drinken we nog een kopje koffie in de centrale ruimte. Vlak voordat we op willen staan om te gaan vertrekken komt er een grote hornbill in de boom zitten vlakbij het restaurant. Uiteraard pak ik meteen mijn fototoestel en begin te klikken. Hij zit er prachtig voor en is in volle glorie te zien. Dit moeten prachtige foto’s zijn, dat kan niet anders. Hij eet wat van de vruchten en springt naar een volgende boom. Ik kan hem een poos volgen totdat hij er genoeg van krijgt en definitief hoog in de lucht verdwijnt. Dat was weer een prachtige meevaller.
Een kwartier te laat vertrekken we alsnog en gaan weer een zijrivier in van de Kinabatangan rivier. Dit is de Sukau rivier. We zien weer diverse proboscis apen en makaken. Er dreigt inmiddels een gitzwarte wolk onze kant op te komen en de wind neemt ineens toe. Op dat moment wordt er een slang in de boom vlak boven ons hoofd ontdekt. Het blijkt te gaan om een python, om precies te zijn een reticulated python. Deze wurgslang kan wel 10 meter lang worden. Ons exemplaar is slechts ca. 2 meter lang. Op het moment dat we de slang ontdekken breekt echter de hel los. Het begint als een idioot te regenen: een echte tropische regenbui. Eindelijk kunnen we onze poncho’s gebruiken. Met poncho en paraplu zitten we redelijk droog maar het hoost echt gigantisch. Het komt bijna dwars door de paraplu heen. Dit is in anderhalve week echter de eerste keer dat we er last van hebben. Het regent iedere dag wel een keer maar altijd zaten we droog op dat moment. Nu even niet dus. Ook wel een ervaring die bij een vakantie in de tropen hoort. Met poncho en paraplu in een tropische hoosbui een foto (met flits vanwege het tegenlicht) van een slang boven je hoofd maken blijkt echter niet zo eenvoudig. Ik hoop dat hij er goed opstaat. Nu maken dat we wegkomen voordat hij naar beneden valt……..
Na de bui is het dierenrijk ook in ruste getreden. Er is niet veel meer te zien. We zien nog wel een groot aantal zwaluwnesten onder een grotachtig afdak. Deze nesten worden gebruikt voor de vogelnestjessoep. We zijn niet nieuwsgierig hoe dit smaakt ;-)
We zien nog een aantal dieren die wel al eerder gespot hebben en dan begint het weer te plenzen en we keren terug naar de lodge waar we een film te zien krijgen over de proboscis monkey. Dit zijn toch wel heel bijzondere beesten. Meest opvallende is dat pa bij het bedrijven van “de daad” met ma door de jongste aan zijn (te grote) neus getrokken wordt.
Bij het avondeten treden we natuurlijk weer aan in sarong. Morgen worden we om 7 uur aan het ontbijt verwacht en vertrekken we een half uur later weer met de boot naar Sandakan.
Morgenavond hopelijk voetbal kijken met bier en chips in het Sabah hotel in Sandakan.

Groeten,

Bert

10 Sukau (1)

Om 7.45 uur arriveren we op de pier in Sandakan. Op de pier krijgen we in een buitenrestaurant ons ontbijt. Het ontbijt bestaat uit toast, witte bonen in tomatensaus,mihoen , worstjes, gebakken ei en jawel het is heus……. patat. Tot nu toe hebben we ons ’s morgens nog niet aan warmeten gewaagd. Maar de patat lieten we niet aan onze neus voorbij gaan. Na het ontbijt vertrekken we met onze gids Rose en 3 anderen naar Sepilok in een busje. Hier is een opvangcentrum voor Orang Utans (man van het oerwoud). We krijgen daar een video te zien over de Orang Utans, geweldige beesten! Heel nuttig werk wat ze hier doen. Daarna lopen we over een houten steiger door het oerwoud naar de voederplek toe. Als we daar aankomen is er al een Orang Utan, terwijl het nog geen eens voedertijd is. Om tien uur arriveren de rangers met emmers met bananen en melk. Er komen in totaal 4 grote en 1 baby (slechts 2 weken oud) al hangend aan zijn moeder op het eten af. Een van hen wast zijn voeten in de melk in plaats van ervan te drinken. Ook zijn er veel makaken in de buurt. Zo gauw de Orang Utans weg zijn komen zij het restje bananen opeten. Na ons bezoek aan de apen komt er een Nederlands stel (ook zij zijn op huwelijksreis) bij wat samen met ons en Rose naar Sukau gaat. Sukau is een dorp aan de rivier Kinabatangan. Eerst gaan we in een half uur durende autorit weer terug naar de haven van Sandakan. Alwaar we weer in een boot verder gaan. We varen 2 uur in de boot. Onderweg hebben we een stop in een ander rivierdorp n.l. Abai. Hier krijgen we een heerlijke lunch. Als we weer verder gaan met de boot zien we als we bijna in Sukau zijn een krokodil. Helaas gaat hij snel onder water waardoor we geen foto hebben kunnen maken. Als we in Sukau arriveren worden we welkom geheten met een verfrissingdoekje en een sapje. Daarna worden we naar onze kamer gebracht. Het is een keurige grote kamer met douche en wc. Om 4 uur konden we in het restaurant koffie/thee komen drinken met gebakken bananen erbij (mmmm….). Het was trouwens om half 4 heel hard gaan regenen, we waren precies op tijd voor de bui binnen. Toen we om 16.30 uur een boottripje gingen maken was het weer droog. We gingen nu op een kleinere rivier varen waar we goed de wilde dieren zouden kunnen zien. Dat is ook goed gelukt. We hebben gezien: 1 Orang utang, diverse soorten Hornbills (neushoorvogels), heel veel diverse makaken, heel veel probiscus monkeys (neusapen), grote lizzard (ca. 1 meter lang) en nog diverse vogels zoals de red en de blue King’s Fischer. Kortom het was een enerverend boottrip. De neusaap noemen ze overigens ook wel de Dutchman, omdat hij een grote neus heeft en een dikke buik. Nou daar kunnen wij Nederlanders het dan weer mooi mee doen. In de (neus)apenwereld geldt overigens dat men aantrekkelijker is naarmate de neus groter is. Na deze boottrip hadden we een wederom heerlijk diner. We krijgen overigens van Rose te horen dat we tijdens het diner in “lokale jurk”, de sarong verwacht worden. De sarongs liggen al klaar op de kamer en ze laat ons de verschillende manieren van knopen zien (voor mannen en vrouwen verschillend). Hoewel het niet nodig is raadt Rose ons aan om iets onder de sarong aan te doen omdat we het knopen misschien nog niet helemaal goed onder de knie hebben ;-) Bert vindt het een verademing om in dit weer met een jurk aan te lopen. Hij denkt dit vaker te gaan doen! Het is nu 22.15 uur. We gaan zo slapen want morgenochtend worden we om 6 uur op de steiger verwacht voor een vroege ochtendtrip.
Groetjes Josee

09 Pulau Selingan (Turtle Island)

Vandaag uitslapen want we worden pas om 9.45 uur opgehaald. Eerst nog even de bagage scheiden want een gedeelte van de bagage kunnen we in het Sabah hotel achterlaten omdat we maandag weer hier terug komen. De trip bestaat uit 2 gedeeltes: 1 nacht op Pulau Selingan, oftewel Turtle island en 2 nachten in de jungle van Sukau, aan de rivier Kinabatangan.
Na de pick-up worden we met een busje vervoerd naar de Jetty (bootsteiger). Deze ligt in de waterwijk. We moeten eerst langs en bijna door een aantal waterwoningen om bij de steiger aan te komen. Daar moeten we nog even wachten op onze medereizigers, een alleenstaande dame uit Australië (Melbourne) en 2 (tuttige) dames uit Nieuw-Zeeland. De boot is voorzien van een overkapping en met een flinke snelheid varen we naar Selingan (duurt ca. 1 uur). Daar mogen we meteen naar de kamer in de lodge. Een eenvoudige (kleine) kamer maar met toilet, wastafel, douche, ventilator en airco valt er niet veel te klagen. Voor de lunch maken we nog een kleine strandwandeling. Dit is wat je noemt een tropisch eiland: mooi strand met palmbomen voor de schaduw. Het is erg warm in de zon. We krijgen een prima lunch voorgeschoteld met rijst, groente, kip en vis en natuurlijk vers fruit en koffie toe. Die middag kunnen we vrij besteden en we gaan snorkelspullen huren. Op het strand duiken we snel onder een palmboom. Josee heeft nog wat traumatische snorkelervaringen uit het verleden maar een kleine opfriscursus doet wonderen. Het gaat prima en snorkelend brengen we de middag door. Er is ongelooflijk veel te zien: heel veel soorten koraal en heel veel verschillende vissen. Er zijn een aantal koralen waar gekleurde bloemetje op groeien maar als je in de buurt komt schieten de bloemetje allemaal het koraal in. Bijzonder fascinerend gezicht. Aan het eind van de middag is het laag water geworden en is er ook te weinig water overgebleven. We halen ons een paar keer open aan het koraal. Tijd om te stoppen.
In de avond (na diner en een film) gaat het gebeuren. Als het goed is komen dan de zeeschildpadden het strand op om hun eieren te leggen in een gat dat ze eerst zelf graven. ’s Middags dachten we nog dat al die kuilen door Duitsers gegraven werden maar dat doen dus de zeeschildpadden ;-)
Na het leggen van de eieren worden deze meteen afgevoerd door de ranger en in de hatchery begraven. Daar worden de schildpadjes na ongeveer 50-60 dagen geboren en ze zijn dan nog een dag of 3 bezig om zich een weg door het zand naar boven te graven. Eenmaal boven de grond worden ze teruggezet in de zee.
Van 18.00 tot 6.00 uur mag er niemand op het strand komen om te voorkomen dat de schildpadden gestoord worden. Na het diner is het dus wachten op het signaal om met de ranger het strand op te gaan. Inmiddels loopt er al een andere kaper op de kust voor de eieren: een enorme monitor-lizzard. Dit is een van de grootste liefhebbers van de eieren. Het is dus geen overbodige luxe om de schildpadden te helpen. Normaal zou slechts zo’n 4% van de eieren een schildpad voortbrengen en onder deze omstandigheden is dat zo’n 80-90%. Vanavond hebben we geluk. Om 21.10 uur is het al zover. Het signaal: “Turtle-time” wordt gegeven en we lopen in het donker in colonne achter de ranger aan. De schildpad is inmiddels begonnen met het leggen van de eieren. De schildpad is (gemeten over het schild) maar liefst 96 cm lang en 88 cm breed! Echt enorm groot dus. Onze schildpad legt maar liefst 96 eieren!! De eieren zijn niet hard maar een beetje sponsachtig. De eieren worden meegenomen in een emmer en herbegraven in de hatchery. Na deze bevalling en begrafenis is het tijd om de kleintjes los te laten op het strand. De ranger heeft een winkelmandje vol kleine schildpadjes bij zich. Nadat ze zijn losgelaten racen ze allemaal als kleine formule 1 autootjes naar de zee. Geweldig mooi om te zien. Helaas krijg je als toerist dit proces maar één keer te zien. In totaal komen er die nacht 26 schildpadden aan land en worden er 16 nesten met eieren gemaakt. Omdat het tot 6 uur in de ochtend verboden is op het strand te komen hadden we een tip gehad van Olaf om 6.01 uur op het strand te zijn om eventueel nog schildpadden terug te zien keren naar de zee. We hebben geluk. We zien 2 schildpadden die nog onderweg zijn van hun nest naar de zee. Nu zien we pas hoe groot deze beesten zijn. Wat een joekels! Het is nog een hele operatie. De schildpad lijkt dodelijk vermoeid en baant zich een weg door het zware zand. Dit zien we dus 2x en we zijn dus niet voor niets (weer) vroeg opgestaan.
Om 7 uur vertrekken we weer met de boot naar Sandakan

Foto-impressie

Op de weblog is een 2e serie met foto's geplaatst. Het is slechts een kleine selectie. Het plaatsen van foto's is nl. nogal omslachtig :-((

Even geen contact

In het Sabah hotel (****) zitten we uit te puffen van de reis van vandaag. Met de taxi zijn we vanuit Lahad Datu naar Sandakan gebracht. De taxichauffeur is een moslim. Zijn vader komt uit India en zijn moeder is een Chinese. Hij vraagt ons de oren van het hoofd en wij vragen hem uit over van alles en nog wat. De 175 km is dus voorbij voordat we er erg in hebben. De taxichauffeur fungeert regelmatig als privé-chauffeur van iemand van ROC-Zeeland in Vlissingen/Middelburg. Zij hebben een soort uitwisselingsproject met een school in Lahad Datu (waar de vrouw van de taxi-chauffeur werkt. Voordat we echt vertrekken rijdt de chauffeur eerst langs zijn huis om een sleutelhanger met houten klompjes met het Zeeland-embleem te laten zien. Laten wij ter herkenning nu een sticker van Zeeland met ditzelfde embleem op onze koffers hebben. Grappig toeval.
Morgenochtend vertrekken we weer uit de bewoonde wereld. We mogen wel uitslapen. We worden om 9.45 uur(!!) pas opgehaald en we vertrekken dan met de boot naar Turtle Island. Daar slapen we één nacht waarna we met een andere boot (eerst via de Sulu zee en daarna over de Kinabatangan rivier) een 2e oerwoudsafari gaan maken. We komen dus maandagavond weer terug in de bewoonde wereld. Tot die tijd zal er geen contact mogelijk zijn.

We zijn benieuwd.

Groeten,

Josee en Bert

Dag 8 Danum Valley

Gisteravond de night-walk gedaan. Met zaklichten spiedend door het oerwoud op zoek naar reflecterende ogen. Onvoorstelbaar hoe goed de gidsen dieren herkennen, zowel overdag als ’s nachts.
Wat hebben we allemaal gezien:
• Diverse kikkers, allemaal zeer bijzonder maar één exemplaar spande de kroon: een grote (zeldzame) kikker, die sprekend op een hoopje dode bladeren lijkt. Een betere camouflage is volgens mij niet mogelijk. Toen de gids ons op deze kikker wees dachten we dus in eerste instantie dat we naar een hoopje dood blad zaten te kijken.
• Slang in de boom: zeer dun, heel licht van kleur (net een tak) en ca. 1 meter lang
• Tarsier, een soort chinchilla. Is ook zeer zeldzaam. Zelfs de andere gidsen kwamen hiervoor uit alle hoeken en gaten aangelopen om hem te zien.
• Groot wild varken
• Diverse grote en kleine insecten. Spinnen, duizendpoten, kevers….
• Mouse deer: het kleinste hert dat er bestaat
Kortom: weer zeer veel gezien. Wederom indrukwekkend

Vandaag mochten we uitslapen. Om 8.30 uur moeten we met volledige uitrusting klaar staan. Het slapen hebben we nu wel onder controle maar we zijn toch vroeg wakker. Om 6.15 uur gaan we eruit. Ik ga eerst nog wat foto’s maken terwijl de mist nog tussen de bomen hangt en om 7 uur zitten we aan het ontbijt. Daarna de laatste wandeling. Ook deze keer hebben we geluk. Prachtig licht tussen het oerwoud door zorgt ervoor dat we idyllische foto’s kunnen maken.
We komen ook prachtige orchideeën tegen maar ook het nodige “wildlife”:
• Groep longtail monkeys die weer hun best doen om ons te vermaken
• Een zeer grote fazant
• Specht en nog een paar bijzonder gekleurde vogels
• En natuurlijk ……………………… leeches oftewel bloedzuigers. Nee, de bloedzuigersokken zijn geen overbodige luxe

Vanmiddag om 13.30 uur moeten we dit paradijs helaas alweer verlaten. Het was een adembenemende ervaring.
Eerst vanmiddag de 77 km grindpad en daarna nog een paar uur met de taxi naar Sandakan. Zal wel een latertje worden dus…
Het is trouwens maar goed dat we niet met het vliegtuig moeten. Hoewel het uitlekgewicht van onze bagage waarschijnlijk rond de 20 kg zal zijn denk ik dat we minstens 10 kg aan zweet in onze koffer mee gaan nemen…….

Groeten en tot later,

Bert

Dag 7 Danum Valley: we've seen him

We lijken nu in het goed slaapritme te komen. Weliswaar kort maar heerlijk geslapen. Zowel Josee als ik. We schrikken dus wakker van de wekker om 5.45 uur voor de ochtendtrekking. Op dit moment staan we nog niet echt te juichen.
Achteraf zal blijken dat we er geen spijt van krijgen. Nauwelijks 5 minuten na het begin van de wandeling signaleren we apen in de bomen. Het blijkt om de red-leaf monkey te gaan. Deze leeft in groepen en er circuleren dus ongeveer 10 apen boven ons hoofd. Ze vliegen alle kanten op en slingeren van tak naar tak en van boom naar boom. Een geweldig spectaculair gezicht. We zijn dus niet voor niets zo vroeg opgestaan. Bijna op dezelfde plaats komt er een grote vogel met veel lawaai aangevlogen die plaats neemt in de boom. Het is een black hornbill. Oftewel een neushoornvogel. Deze stond ook op ons verlanglijstje. Hij zit vrij hoog in de boom maar we kunnen hem goed zien. Met veel geluid vliegt hij vervolgens weer verder. We zien diverse “millipedes” oftewel duizendpoten. Deze zijn (afhankelijk van de soort) zo’n 5-10 centimeter lang en sommige soorten zijn wel 3-4 cm breed. Deze brede soort rolt zich op als er gevaar draagt.
Bij een moerasachtig stukje grond lijkt het alsof er een spons ligt. Dit blijkt echter het nest van een kikker te zijn. Het oerwoud is geweldig mooi op deze vroege morgen. Mistflarden tussen de bomen maken het geheel erg bijzonder. Het is ook al behoorlijk warm en vooral vochtig. Het wordt een lange dag van “okselklotsen”, douchen en eten want we trekken er vandaag in totaal 4 keer op uit en iedere keer met volledige uitrusting. Dat betekent dus: lange broek, hoge schoenen, dikke sokken, bloedzuigersokken, lange mouwen. Je kunt je voorstellen dat zoiets met 35 graden Celcius en een luchtvochtigheid van 100% nogal wat zweet uit onze poriën doet treden.
Na een half uurtje lopen door het oerwoud stopt de gids en wijst naar boven en vertelt: “Look, Orang Utan”. Je begrijpt dat de “paniek” in de groep slaat. Dit is het ultieme doel, een Orang Utan in het wild!! Het blijkt om een joekel van een beest te gaan, een mannetje van zo’n 25 jaar oud. Mannetjes leven altijd alleen. Jonkies blijven 7-8 jaar bij moeder in de buurt maar papa gaat alleen verder. Om te overleven heeft hij een gebied van ca. 1 vierkante kilometer met de juiste bomen nodig. Deze ruimte is er vaak niet meer en dat is de reden waarom deze diersoort sterk bedreigd wordt. Terug naar onze Orang Utan. Omdat ze hier in de buurt alle dieren kennen en herkennen krijgen we te horen dat deze Aboe (of Abu) heet. Hij zit lekker te eten hoog in de boom. Om wat meer vruchten te kunnen pakken verschuift hij wat en we krijgen hem vol in het gezicht te zien. De adrenaline giert door ons lichaam. Ik heb een paar mooie foto’s kunnen maken. Aboe heeft een flinke wond op zijn schouder en zelfs deze kunnen we goed zien (zelfs op de foto). We kunnen er niet genoeg van krijgen en blijven lang staan kijken. Er zijn ook wetenschappers die deze diersoort bestudeert en iedere beweging noteert.
Nog enigszins versufd lopen we de rest van de trekking. Hier zijn we dus zeer graag vroeg voor opgestaan. Dit hadden we voor geen goud willen missen!!
Na een heerlijke douche dus lekker aan het ontbijt. We zitten op de grote veranda met zicht op het oerwoud aan de overkant van de rivier. Tijdens het ontbijt zien we wederom tientallen apen zich een weg banen door de bomen. Wat een dag…………
Het 2e gedeelte van de ochtend staat er weer een trekking op het programma. Via een gammele hangbrug steken we de rivier over. Het wordt een heftige tocht met flinke steile hellingen. We gaan de berg op waar we een prachtig uitzicht hebben op het resort en de lodges. Op een ander uitzichtsplatform hebben we een prachtig zicht op het primaire oerwoud. Werkelijk adembenemend. Volledig doorweekt van het zweet gaan we afdalen. Tijdens de afdaling stoppen we bij de “Jaccuzi-pool”. Dit is een natuurlijk zwembad aan de onderkant van een waterval. Bijzondere is hier dat je huid gratis gescrubd wordt door de aanwezige vissen. Deze vissen sabbelen de dode huidcellen van je lichaam af. Een zeer bijzonde ervaring om al die vissen aan je te laten sabbelen. Ze deinzen er ook niet voor terug om bepaalde gedeeltes te epileren. Ze nemen soms ook je beenharen mee. We liggen met z’n vieren in de Jaccuzi en het is een gegil en gegiechel van jewelste.
Het is ook hier dat Josee haar “leeche-certificate” (bloedzuigerdiploma) heeft behaald. Als je gebeten wordt door een bloedzuiger in het bijzijn van een gids krijg je een certificaat met een verklaring dat je vrijwillig je bloed hebt gedoneerd. Het certificaat kost RM5 maar dit geld gaat volledig naar een natuurstichting. Het viel overigens nog niet mee om de bloedzuiger te verwijderen. Pas na het opspuiten van anti-muggenspray liet het beestje Josee eindelijk los!
Ik zal in dit verslag niet teveel uitweiden over al het eten en drinken want dat heb ik al eerder gedaan. Wees niet ongerust: vanwege de vele wandelingen menen we het recht te hebben om ons iedere keer helemaal vol te stouwen. Het is zo ongelooflijk lekker allemaal.
Na de lunch was er even tijd voor een kleine siësta en tijdens ons dutje gaan de hemelpoorten en –sluizen open. Een echt tropisch “buitje”. Alles staat binnen de kortste keren blank. Als we om 4 uur aan de middagtrekking gaan beginnen is de luchtvochtigheid dus wederom gigantisch. Na 2 minuten lopen is iedereen alweer doorweekt. Na de wandeling dus weer gedoucht (3e keer vandaag). Daarna een heerlijk koud Tigre biertje met een zak chips. Heerlijk!!
Nu weer gereed maken voor het diner en daarna een trekking in het pikdonker. Zal wel spannend, vochtig en zweterig worden. Daarna misschien nog een biertje en moe maar voldaan ons bed in. Deze dag voelt als een week. We hebben zoveel gezien. Als we vanavond nog spannende dingen zien zal ik daar uiteraard in het volgende verslag melding van maken.

Groetjes van ons en tot later

PS: terwijl ik de laatste regel aan het typen was riep Josee me om te vertellen dat er 2 Sambar-deers voor ons huisje langs lopen…………..

Dag 6 Danum Valley: het paradijs bestaat!

Na zowaar een redelijke nacht ging vanochtend om 5.15 uur de wekker. Olaf brengt ons om 5.50 uur naar het vliegveld waar om 7 uur onze vlucht naar Lahad Datu vertrekt. We krijgen van Olaf een ontbijtpakket mee dus we hoeven niet eerst te ontbijten, Dat scheelt weer tijd. We mogen dit keer via de trap het vliegtuig in (en later ook weer uit). Alles loopt op rolletje en om 7.05 uur vertrekt ons vliegtuig, een Fokker 50, dus keurig op tijd. We komen om 7.55 uur aan in Lahad Datu.Daar worden we opgewacht door mensen van de Borneo Rainforest Lodge. We verblijven de komende 3 dagen in deze lodge in Danum Valley. Deze lodge ligt midden in het primaire oerwoud van Borneo en is als gebied zeer beschermd en er worden slechts weinig toeristen toegelaten. Op het kantoor moeten we eerst geregistreerd worden. Er wordt nauwkeurig vastgelegd wie wanneer het gebied gaat betreden. We vertrekken om 9 uur richting het oerwoud. Eerst nog een klein stuk asfaltweg maar al snel gaan we het verharde pad verlaten en gaan we via onverharde weg verder. Op dat moment is er nog 77 km te gaan!! Dit pad is dus onverhard en zit vol met kuilen en hobbels en heuvels. Mochten we zonder het te weten nierstenen hebben dan is dit een zeer effectieve manier om de stenen te vergruizen. Halverwege onze tocht kronkelt er een slang over de weg. De chauffeur stopt en vervolgens neemt de slang “de benen” en verdwijnt in de bosjes. Het bleek om de zgn. zwarte Cobra te gaan :-)). Na 2,5 uur komen we volledig getrild aan in de lodge. Daar vallen we van de ene verbazing in de andere. We waren berekend op een enigszins primitief onderkomen in het oerwoud zonder elektriciteit. Het tegendeel is waar: het is een en al luxe hier. We worden door een compleet team hartelijk onthaald. Krijgen een ketting van bladeren omgehangen en vervolgens krijgen we een welkomstdrankje en een toelichting op het programma. We hebben gereisd met een ander Nederlands stel dat in Maleisië op huwelijksreis is. Na de verwelkoming worden we naar onze hut gebracht waar onze koffers al klaar staan. De hut wordt bereikt over een lange houten loopbrug met prachtige bomen met gele bloemen aan beide kanten. Je loopt als het ware door een zee van bloemen. Zoals gezegd hadden we op een primitief hutje gerekend maar het is een ruime, luxe hut met prachtige badkamer, inloopdouche, koelkast, een eigen veranda en zelfs (hoera) een föhn.
Na de ontvangst hebben we de gelegenheid om deel te nemen aan het lunchbuffet. We nemen plaats op de enorme veranda. Er staat meteen iemand achter ons om de stoel aan te schuiven. Oh, gaat dat zo hier? Josee voelt zich een ware prinses. Er staan talloze zeer vriendelijke, knikkende Maleisische kelners voor ons klaar. Continu koud water bijschenken (als er net een slok uit is) en uitdelen van verfrissende handdoekjes. Het lunchbuffet liegt er niet om: verschillende soorten rijst met verschillende soorten vlees en vis met allerlei salades en sausjes en…………….heel veel heerlijk vers gesneden fruit. Mango, ananas, papaya, meloen, kleine bananen etc. Te veel om op te noemen. We gaan ons voor de eerste keer helemaal te buiten aan al dit eten. Met een kopje koffie toe is alles compleet.
Overigens is echt uitrusten er niet bij. Na de lunch hebben we een paar uur vrij maar daarna worden we verwacht voor onze eerste trekking (wandeltocht). Samen met het andere Nederlandse stel hebben we voor alle dagen een vaste gids met stagiaire. Tijdens de trekking leren we al veel over bloemen, planten en dieren en in de trekking is ook een grote canopywalk (loopbrug door de toppen van de bomen) opgenomen. Hoewel deze in eerste instantie minder heftig lijkt als die in Poring blijkt dat er ook nog hoogteverschillen overwonnen moeten worden middels trappen langs bomen. Dit wordt Josee deze keer echt te gortig en besluit de alternatieve route te nemen. Gezien de hindernissen ljjkt mij dit achteraf een verstandig besluit.
Overigens moesten we bij deze trekking verplicht lange broek, shirt met lange mouwen, anti-muggen spray, dichte schoenen aan en zgn bloedzuigersokken. Hier waren we al op voorbereid en we hadden deze dus al bij Olaf gekocht. Bloedzuigersokken zijn om te voorkomen dat bloedzuigers via de gaatjes van de veters in je schoenen en uiteindelijk via je sokken op je lichaam terecht komen en zich daar vol zuigen met bloed (what’s in a name?). De sokken zien er uit als een soort reuze scheenbeschermers met een zak voor je voeten maar het schijnt wel nodig te zijn. Overigens krijg je hier een certificaat als je gebeten bent door een bloedzuiger en je wordt geroemd om je vrijwillige bloeddonatie tot behoud van de natuur. Dat het geen grap is blijkt dat als de gids onder een boom een bloem pakt om deze te laten ruiken en zien. Daarna ontdekt Josee een bloedzuiger op het oor van de gids. Wonderlijk beest die zich op een grappige manier voortbeweegt.
Na de trekking worden we verwacht voor het avondeten, ook weer in buffetvorm met dezelfde rituelen als bij de lunch. Ditmaal is er ook saté!!!!!!!!!!!!!!!!!!
We gaan ons dus wéér te buiten aan het heerlijke eten en drinken een heerlijk vers ananassap erbij.

Na het diner worden we 20.30 uur verwacht voor een night-drive in het donker. Op een open truc rijden we door het oerwoud op zoek naar wildlife. We zien een Maleisische Cyvat kat, een luipaard kat (prachtig beest, net een luipaard maar dan een stuk kleiner), een rode vliegende eekhoorn en een “bear cat” (een kat die op een beer lijkt). Oh ja, tijdens het diner loopt er nog een Samba-deer (hert) vlak voor de veranda langs.

In zo’n prachtig resort eindelijk een keer lekker uitslapen. Daar zijn we wel aan toe, “Helaas” kwam de gids nog naar ons toe om te melden dat we morgenochtend om 6.30 uur met volle bekleding verwacht worden voor een early morning trekking. Daarna mogen we pas ontbijten…………..
Het is nu kwart voor 11 dus we gaan maar gauw (proberen te) slapen.

Tot morgen en groeten!!

Dag 5 Kota Kinabalu

Gisteravond (zondag) met Olaf de stad Kota Kinabalu in geweest. Als je denkt dat ze alleen maar dorpjes hebben op Borneo heb je dat helemaal mis. KK is veel groter dan we verwachten. Veel resorts, restaurants en kroegen. Olaf laat ons e.e.a. zien en we bezoeken de lokale avondmarkt. Heel veel groente, fruit, vis en eetstalletjes. Deze eetstalletjes zijn zgn. Hawker stalls. Dit zijn stalletjes die iedere dag opnieuw opgebouwd en afgebroken worden. Overdag is het een leeg plein. Er is ook ontzettend veel vis op de markt. Dat is ook weer niet zo gek want KK ligt aan de zee (Zuid-Chinese zee). Er liggen gigantische tonijnen in de kramen gereed om in moten gehakt te worden.
We gaan vandaag luxe eten: een zeer goed visrestaurant staat op het programma. Alle vissen zitten nog leven in verschillende aquaria (soort bij soort) en je gaat met je boodschappenlijstje langs de aquaria om de vis uit te zoeken die je wilt eten. Hoezo vers?
We zijn samen met Olaf en nog een ander stel dat ook bij Olaf logeert. Gezamenlijk kiezen we een grote “Red snapper” uit als hoofdmaaltijd. Hij weegt ongeveer 2,5 kg. Daarnaast kiezen we nog voor schelpen, inktvissen en een niet nader te identificeren projectiel. Na opvissen vanuit de aquaria gaan ze naar de keuken om in zeer korte tijd geprepareerd te worden en te veranderen in overheerlijke gerechten. Al deze gerechten worden met een groot aantal bijgerechten op een grote, ronddraaiende glazen plaat gezet zodat iedereen kan pakken wat hij/zij wil. Dit exclusieve diner (samen met een grote hoeveel Stella Artois bier) kwam uit op RM 60 per persoon: 15 euro dus!!

Afgelopen nacht helaas weer niet best geslapen. Ik iets beter dan Josee. Hopelijk gaat het komende nacht beter. Vandaag hebben we een behoorlijk stuk in de auto gezeten en regelmatig zijn onze ogen dan ook dichtgevallen. Zo sprokkelen we nog wat kwartiertjes erbij…..
We moesten vanochtend weer vroeg op: 7 uur werden we verwacht voor het ontbijt. Om 7.30 uur kwam de gids ons “thuis” ophalen. Het is een Maleisische Chinees die redelijk Engels spreekt. Een aardige jongen die erg zijn best doet om het ons naar de zin te maken.

Eerst gaan we naar Poring Hot Springs, een park gebouwd rondom zwavelhoudende warmwaterbronnen. We moeten hiervoor wel een behoorlijke autorit doorstaan (ongeveer 3 uur). Deze rit gaat echter grotendeels door de bergen en er is dus genoeg te zien. We hebben een aantal prachtige uitzichten op Mount Kinabalu.
In Poring beginnen we met een zgn. canopywalk. Dit is een “luchtbrug” tussen de bomen op ca. 40 meter boven de grond. Het is een smal bruggetje met netten aan de zijkant. Josee moet haar hoogtevrees overwinnen om dit te doen en slaakt na de oversteek een zucht van verlichting. Helaas bleek het traject uit 4 oversteken te bestaan ;-) Ze heeft dit echter met glans doorstaan door alleen maar naar mijn rugzak te kijken.

Na de canopywalk kunnen we afkoelen bij een waterval voordat we vertrekken naar de zwavelbronnen. Het is behoorlijk druk i.v.m. de schoolvakanties in Maleisië maar weten nog een privé-hut te bespreken. Daar mag je dan gedurende een uur in de zwaveldrank sudderen. Volledig geschoond stappen we daarna weer uit het badhuis om te gaan eten bij de Chinees: 1x 43 en 1x 57 (zonder kroepoek).

Na de lunch (en een klein dutje in de auto) komen we aan in Kinabalu park. Hier bezoeken we de botanische tuin. Daar kregen we ook te horen dat er vele honderden verschillende wilde orchideeën op Borneo (met name in Sabah) voorkomen. We krijgen er een aantal te zien van onze gids. Ook krijgen we nog de beruchte vleesetende planten te zien in verschillende vormen, maar ook andere mooie bloemen en vruchten, zoals niet-eetbare bananen.

Hierna weer de lange rit naar onze homestay waar Olaf ons verwelkomde met een heerlijk kopje koffie. Na een verfrissende douche gaan eten in de stad. Ditmaal gelukkig ;-) wat goedkoper. RM 30 per persoon inclusief ongeveer een halve liter vers vruchtensap (Josee mango en ik ananas).

Morgenochtend weer vroeg op voor onze vlucht (7.00 uur!!) naar Lahad Datu en onze jungle trip in Danum Valley. Volgens de verhalen moet dit erg bijzonder zijn. Hierover zullen we later berichten. De verwachting is echter dat we de eerstkomende dagen niet over internet beschikken dus het wordt in ieder geval een aantal dagen wachten op het volgende bericht.

Groeten,

Bert

Dag 4, van Kuala Lumpur naar Kota Kinabalu

Nog even een aanvulling op gisteren. Toen we in het vogelpark liepen werden de neushoornvogels gevoerd. Op een gegeven moment leek het net of er hard met fruit op mijn arm werd gegooid. Maar het was geen fruit wat op mijn bovenarm was terecht gekomen maar een groot plakkaat (van 5 bij 5 cm) vogelpoep. Gelukkig op mijn arm en niet op mijn hoofd of kleren.

Vandaag ging om 5.45 uur de wekker. Het viel niet mee om wakker te worden. Want weer hadden we vannacht een paar uur wakker gelegen 
Om half zeven zouden we door de taxi opgepikt worden. Zowel wij als de taxichauffeur waren 5 minuten te vroeg paraat. In drie kwartier stonden we op het vliegveld, alwaar we ons eerst ingecheckt hebben. Dit verliep allemaal zeer snel. Wat wel fijn was want we hadden nog niet ontbeten. Dus eerst maar opzoek gegaan naar een ontbijt. De meeste mensen zaten weer aan de nasi maar wij hebben het maar bij een croissant en chocoladebroodje gehouden. Maar wie weet gaan we vandaag of morgen ook maar als ontbijt nasi nemen.
Nog even wat rondgelopen op het vliegveld voordat we de douane door gingen.
Om 10 uur zijn we vertrokken met het vliegtuig richting Borneo. Het was een rustige vlucht die 2,5 uur duurde. We kregen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, een stukje cake, een ijsje, Ferrero Rocher en lekkere sapjes. Het juiste slaapmiddel voor in het vliegtuig hebben we gevonden. Gewoon een paar nachten te weinig slapen en je valt van zelf in slaap. We hebben allebei zowaar een kwartier geslapen!
Op het vliegveld in Kota Kinabalu werden we door Olaf opgehaald. Met zijn auto reden we in tien minuten naar zijn huis toe. Op de veranda hebben we ons eerst biertje in Maleisië gedronken, dit smaakte heerlijk met die tropische temperaturen. Verder een rustige middag gehad , beetje praten met Olaf, beetje lezen en een heerlijke noedelsoep gegeten.
Vanavond gaan we met Olaf in Kota Kinabalu eten en zal hij ons nog wat van de stad laten zien. Op het moment regent het. Dit schijnt normaal te zijn hier aan het eind van de middag.

Groeten Josee

PS: aan de rechterkant (van de blog) zie je een link naar de eerste foto's. Het is slechts een zeer beperkte selectie maar dan hebben jullie in ieder geval een indruk.

Dag 3 Kuala Lumpur

Hier weer een bericht uit de Maleisische hoofdstad. Wat ik nog vergeten te melden was dat ons hotel niet over een internetverbinding beschikt. Althans ik heb het nog niet gevonden. Het is in ieder geval niet draadloos. Dat we toch al wat hebben gepubliceerd hebben we te danken aan Starbucks. Onze relatie met Starbucks wordt steeds intenser. Starbucks zit bij ons hotel aan de overkant van de straat en laten ze daar nu wel draadloos internet aanbieden en blijkbaar zitten we nog net binnen hun bereik. Lang leve Starbucks dus!!
Gisteravond gegeten in een onooglijk tentje in Chinatown. Daarvoor moesten we wel eerst 23 DVD-verkopers, 16 horlogeverkopers en 19 zonnebrillenverkopers van ons afschudden maar daar worden we steeds handiger (lees:botter) in. Ze zijn wel van het volhoudende type: “they don’t take no fora n answer…….”
We hebben dit keer gekozen van een Chinese menukaart met een extra beschrijving alleen in het Maleis. Dat werd gokken dus. Het bleek geen slechte gok. Het was een pittige kip in een mengsel van komkommer, ui, pepers en nog een aantal niet nader te identificeren ingrediënten. Uiteraard vergezeld van rijst. Het eten smaakt gelukkig duidelijk beter dan het tentje oogde. Het was overigens lekker pittig ;-). Daarna weer langs dezelfde verkopers terug richting hotel maar niet zonder een lekkere dubbele espresso bij onze grote vrienden van Starbucks. Jammer dat ze hier geen vasteklantenpas kennen.
Daarna vroeg naar bed want we hadden tenslotte nog wat in te halen.
Helaas ging dat niet al te makkelijk. Allebei midden in de nacht een paar uur wakker gelegen. We zijn dus nog niet helemaal gewend aan het ritme.
Dan de zaterdag. De wekker stond op 7.30 uur want we wilden kaartjes halen voor de Petronas Towers. Eerst even flink ontbeten. Er stond heel veel warm eten maar we hebben het gehouden bij wafels, croissantjes(!), geroosterd brood en een bak met vers fruit. Prima ontbijt overigens.
Na het ontbijt en tanden poetsen met de metro naar de Petronas towers. Van dichtbij zijn ze toch wel indrukwekkend. De kaartjes hiervoor worden vanaf 8.30 uur gratis uitgedeeld voor een bezichtiging ergens op de dag. We hadden bedacht dat als we tussen 9.30 en 10.00 uur zouden komen er misschien nog wel kaartjes zouden zijn. En die berekening klopte uitstekend: we hadden de laatste 2 kaartjes voor die dag voor de bezichtiging van 16.45 uur (om 17.00 uur wordt er gesloten)! Keurig getimed dus.
Hoewel het in eerste instantie nog redelijk bewolkt was klaarde het rond 10 uur helemaal op met als gevolg dat de temperatuur omhoog schoot. Gelukkig is er in de metro, gebouwen en winkels overal airco. In ons hotel overigens gelukkig ook.
Vanaf de Petronas towers zijn we naar de andere kant van de stad gereis met de metro om Lake gardens te bezoeken. Dit is een parkachtig gebied vlakbij de nationale moskee (heerlijk dat gejammer op de achtergrond) met een aantal themaparken. We hebben het vogelpark (veel neushoornvogels), het orchideeënpark en het vlinderpark bezocht. Dit was allemaal de moeite waard maar het was warm en niet overal was schaduw. Ook was het vanaf het laatste metrostation nog een behoorlijk stuk lopen. En aangezien je in zo’n stad toch al veel loopt was het behoorlijk vermoeiend. De terugweg hebben we daarom ook met een taxi (teksi) afgelegd.
Aan het eind van de middag dus weer terug naar de Petronas towers. Na de gebruikelijke promofilm en de douane-passage (Schiphol was er niks bij) uiteindelijk met de lift naar de 41e verdieping (ongeveer halverwege de torens). Daar is een verbindingsbrug tussen de 2 torens waar je 10 minuten mag verblijven om te kijken en foto’s te maken.
Na deze skybridge zijn we in het winkelcentrum onderin de towers richting foodcourt gegaan. Hier was weer van alles te eten. Ditmaal werd het nasi lemak met kip, ei, sambal (viel mee), pinda’s en komkommer. Ditmaal waren we met drankjes 20 Ringgitt kwijt: ongeveer 5 euro dus!!
Op de terugweg nogmaals onze nieuwe vrienden bezocht en nu (21 uur plaatselijke tijd) zitten we in het hotel waar we eerst een lekkere douche hebben genomen.
Morgenochtend (zondag) vliegen we naar Borneo (Kota Kinabalu). Vlucht vertrekt om 9.50 uur. We moeten 2 uur vantevoren aanwezig zijn en dus hebben we een teksi gereserveerd voor 6.30 uur :-((
Het is nl. nog ongeveer een uur rijden met de teksi.
Wordt dus weer vroeg op morgen. Hopelijk liggen we vannacht niet al te lang wakker.
Morgen begint dus ons avontuur op Borneo. Als het goed is worden we op het vliegveld opgewacht door Olaf, onze contactpersoon in Kota Kinabalu. We slapen eerst 2 nachten bij Olaf alvorens we de jungle intrekken.

Tot later…….

Dag 1+2

Lekker lange dag

Voordat we vertrokken richting Kuala Lumpur hebben we de nacht doorgebracht vlakbij Schiphol. Dit is ons erg goed bevallen en konden zodoende uitgerust aan onze reis beginnen.
Door het lange taxiën vertrokken we iets later dan gepland maar dat mag geen naam hebben. We vlogen dus met Malaysian Airlines en dat is ons prima bevallen. De beenruimte lijkt wat groter dan bij de KLM en dus konden we onze benen goed strekken en dat is toch wel prettig met 12 uur vliegen voor de boeg. Bovendien zat het vliegtuig niet vol en konden we dus met z’n tweetjes over 3 stoelen beschikken. Wat verder erg plezierig is dat iedereen z’n eigen beeldscherm heeft inde stoel van de voorganger. Je kunt zodoende zelf je films uitkiezen, TV-programma’s, muziek, nieuws of spelletjes. Bovendien hadden we van de huisarts een slaappil gekregen voor de reis om zodoende enige uren te kunnen slapen. Om 22 uur Maleisische tijd hebben we deze vol verwachting ingenomen. Ik heb nog even getwijfeld omdat ik bang was als een zombie in Kuala Lumpur aan te komen. Na een uur zou de pil toch zijn werk moeten doen. Enkele uren verstreken maar uiteindelijk heeft Bert maar liefst 15 minuten geslapen en Josee helemaal niet. Eens kijken of ze hier iets hebben om olifanten te laten slapen ;-)
Dankzij het persoonlijke entertainment ging de reis echter toch behoorlijk vlot voorbij. Ook dankzij het vele eten en drinken dat we kregen.
Om ca. 6.15 uur Maleisische tijd (0.15 uur Nederlandse tijd) zijn we geland. Het was nog pikdonker en……………….het regende pijipestelen! Dat was natuurlijk wel een tegenvaller. We waren vrij snel bij de douane maar toen bleek dat we nog een formulier in hadden moeten vullen. Terug uit de rij, formulier invullen en opnieuw aansluiten dus. Dit ging toch vrij snel. Eerst met een interne trein naar de arival-hall waar ook onze koffers zouden moeten komen. Toen we daar aan kwamen lagen onze koffers al op ons te wachten. Daar meteen kaartjes gekocht om met de Express-trein naar Kuala Lumpur te vertrekken. Omdat het nog donker was hebben we eerst nog maar een bak koffie gedronken op het vliegveld.
Toen het inmiddels licht was zijn we met de trein vertrokken. Deze reed met hoge snelheid in 28 minuten naar het verkeerskundige centrum van KL. Het was nog wel bewolkt maar het was gelukkig gestopt met regenen. Dat ziet er toch een stuk leuker uit! Op KL-Sentral overgestapt op de metro richting ons hotel Ancasa. Daarvoor moesten we nog wel een stuk lopen en de temperatuur was inmiddels flink opgelopen. Flink zweten dus met alle bagage en (te) warme kleding. Ook de trottoirs zijn hier niet echt gebouwd om met koffers overheen te rijden. Maar goed, om 9.30 uur waren we in ons hotel en tot onze grote vreugde konden we al op onze kamer!
We hadden toen inmiddels wel honger gekregen en we gingen dus eerst maar eens op zoek naar wat te eten. Nou daar hoef je hier niet lang voor te zoeken. Het lijkt Amerika wel: overal kun je eten.
Ons hotel staat aan de rand van Chinatown en dus zijn we hier maar op zoek gegaan naar eten. Op de eesrte de beste food-court hebben we wat uitgezocht. Zo’n food-court is een handige constructie: een centrale ruimte met tafels en stoelen en daaromheen allemaal verschillende eettentje waar je wat kunt bestellen en dat ze vervolgens aan je tafel komen afleveren. Ieder tentje heeft zijn eigen kleur borden en zo wordt de vaat ook weer verdeeld. We kozen dus voor noodles met kip en soep. Het was tevens onze eerste uitdaging om met stokjes te eten (behalve de soep dan ;-). Vraag niet hoe maar het is ons gelukt om alles binnen te krijgen. Totale kosten van deze lunch: 11,5 RM (Maleisische RInggitt). Dit is dankzij de zwakke euro ongeveer maar liefst 3 euro!! Uiteraard was dit wel inclusief een fles koud mineraalwater. Het budget voor eten kan dus nog wel wat naar beneden bijgesteld worden of we gaan wat meer eten………
Na het eten toch maar even naar bed gegaan en 2,5 uur geslapen. Daarna fris gedoucht weer op pad. Het oude centrum bekeken en daarna zijn we nog met de monorail naar Bukit Bintang geweest. Dit is een modern gedeelte van de stad met goed verzorgde winkels en………………….een Starbucks. Weliswaar geen drive-inn dus de koffie verkeerd maar overgeslagen. Josee een Frappuchino en Bert een dubbele espresso (2 vingerhoedjes dus in plaats van 1) met 2 luxe muffins erbij.
In de spits zijn we met monorail en trein/metro weer teruggegaan naar ons hotel. In de spits is het hier ouderwets stampen om allemaal de trein in te komen. Er staan mensen op het perron om iedereen naar binnen te duwen!
Nu even relaxen op de hotelkamer. Zometeen het avondleven van Chinatown verder verkennen en niet te vergeten: eten!!
Vanavond zal het wel niet zo laat worden voordat we de luiken gaan sluiten.
Morgenochtend hopen we de Petronas Towers te gaan bezoeken en daarna gaan we de parken (vlinders, vogels, orchideeën etc..)
Zondagochtend vroeg vertrekken we naar Borneo…….
Tot later. Groeten van Josee en Bert