Na zowaar een redelijke nacht ging vanochtend om 5.15 uur de wekker. Olaf brengt ons om 5.50 uur naar het vliegveld waar om 7 uur onze vlucht naar Lahad Datu vertrekt. We krijgen van Olaf een ontbijtpakket mee dus we hoeven niet eerst te ontbijten, Dat scheelt weer tijd. We mogen dit keer via de trap het vliegtuig in (en later ook weer uit). Alles loopt op rolletje en om 7.05 uur vertrekt ons vliegtuig, een Fokker 50, dus keurig op tijd. We komen om 7.55 uur aan in Lahad Datu.Daar worden we opgewacht door mensen van de Borneo Rainforest Lodge. We verblijven de komende 3 dagen in deze lodge in Danum Valley. Deze lodge ligt midden in het primaire oerwoud van Borneo en is als gebied zeer beschermd en er worden slechts weinig toeristen toegelaten. Op het kantoor moeten we eerst geregistreerd worden. Er wordt nauwkeurig vastgelegd wie wanneer het gebied gaat betreden. We vertrekken om 9 uur richting het oerwoud. Eerst nog een klein stuk asfaltweg maar al snel gaan we het verharde pad verlaten en gaan we via onverharde weg verder. Op dat moment is er nog 77 km te gaan!! Dit pad is dus onverhard en zit vol met kuilen en hobbels en heuvels. Mochten we zonder het te weten nierstenen hebben dan is dit een zeer effectieve manier om de stenen te vergruizen. Halverwege onze tocht kronkelt er een slang over de weg. De chauffeur stopt en vervolgens neemt de slang “de benen” en verdwijnt in de bosjes. Het bleek om de zgn. zwarte Cobra te gaan :-)). Na 2,5 uur komen we volledig getrild aan in de lodge. Daar vallen we van de ene verbazing in de andere. We waren berekend op een enigszins primitief onderkomen in het oerwoud zonder elektriciteit. Het tegendeel is waar: het is een en al luxe hier. We worden door een compleet team hartelijk onthaald. Krijgen een ketting van bladeren omgehangen en vervolgens krijgen we een welkomstdrankje en een toelichting op het programma. We hebben gereisd met een ander Nederlands stel dat in Maleisië op huwelijksreis is. Na de verwelkoming worden we naar onze hut gebracht waar onze koffers al klaar staan. De hut wordt bereikt over een lange houten loopbrug met prachtige bomen met gele bloemen aan beide kanten. Je loopt als het ware door een zee van bloemen. Zoals gezegd hadden we op een primitief hutje gerekend maar het is een ruime, luxe hut met prachtige badkamer, inloopdouche, koelkast, een eigen veranda en zelfs (hoera) een föhn.
Na de ontvangst hebben we de gelegenheid om deel te nemen aan het lunchbuffet. We nemen plaats op de enorme veranda. Er staat meteen iemand achter ons om de stoel aan te schuiven. Oh, gaat dat zo hier? Josee voelt zich een ware prinses. Er staan talloze zeer vriendelijke, knikkende Maleisische kelners voor ons klaar. Continu koud water bijschenken (als er net een slok uit is) en uitdelen van verfrissende handdoekjes. Het lunchbuffet liegt er niet om: verschillende soorten rijst met verschillende soorten vlees en vis met allerlei salades en sausjes en…………….heel veel heerlijk vers gesneden fruit. Mango, ananas, papaya, meloen, kleine bananen etc. Te veel om op te noemen. We gaan ons voor de eerste keer helemaal te buiten aan al dit eten. Met een kopje koffie toe is alles compleet.
Overigens is echt uitrusten er niet bij. Na de lunch hebben we een paar uur vrij maar daarna worden we verwacht voor onze eerste trekking (wandeltocht). Samen met het andere Nederlandse stel hebben we voor alle dagen een vaste gids met stagiaire. Tijdens de trekking leren we al veel over bloemen, planten en dieren en in de trekking is ook een grote canopywalk (loopbrug door de toppen van de bomen) opgenomen. Hoewel deze in eerste instantie minder heftig lijkt als die in Poring blijkt dat er ook nog hoogteverschillen overwonnen moeten worden middels trappen langs bomen. Dit wordt Josee deze keer echt te gortig en besluit de alternatieve route te nemen. Gezien de hindernissen ljjkt mij dit achteraf een verstandig besluit.
Overigens moesten we bij deze trekking verplicht lange broek, shirt met lange mouwen, anti-muggen spray, dichte schoenen aan en zgn bloedzuigersokken. Hier waren we al op voorbereid en we hadden deze dus al bij Olaf gekocht. Bloedzuigersokken zijn om te voorkomen dat bloedzuigers via de gaatjes van de veters in je schoenen en uiteindelijk via je sokken op je lichaam terecht komen en zich daar vol zuigen met bloed (what’s in a name?). De sokken zien er uit als een soort reuze scheenbeschermers met een zak voor je voeten maar het schijnt wel nodig te zijn. Overigens krijg je hier een certificaat als je gebeten bent door een bloedzuiger en je wordt geroemd om je vrijwillige bloeddonatie tot behoud van de natuur. Dat het geen grap is blijkt dat als de gids onder een boom een bloem pakt om deze te laten ruiken en zien. Daarna ontdekt Josee een bloedzuiger op het oor van de gids. Wonderlijk beest die zich op een grappige manier voortbeweegt.
Na de trekking worden we verwacht voor het avondeten, ook weer in buffetvorm met dezelfde rituelen als bij de lunch. Ditmaal is er ook saté!!!!!!!!!!!!!!!!!!
We gaan ons dus wéér te buiten aan het heerlijke eten en drinken een heerlijk vers ananassap erbij.
Na het diner worden we 20.30 uur verwacht voor een night-drive in het donker. Op een open truc rijden we door het oerwoud op zoek naar wildlife. We zien een Maleisische Cyvat kat, een luipaard kat (prachtig beest, net een luipaard maar dan een stuk kleiner), een rode vliegende eekhoorn en een “bear cat” (een kat die op een beer lijkt). Oh ja, tijdens het diner loopt er nog een Samba-deer (hert) vlak voor de veranda langs.
In zo’n prachtig resort eindelijk een keer lekker uitslapen. Daar zijn we wel aan toe, “Helaas” kwam de gids nog naar ons toe om te melden dat we morgenochtend om 6.30 uur met volle bekleding verwacht worden voor een early morning trekking. Daarna mogen we pas ontbijten…………..
Het is nu kwart voor 11 dus we gaan maar gauw (proberen te) slapen.
Tot morgen en groeten!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten