We lijken nu in het goed slaapritme te komen. Weliswaar kort maar heerlijk geslapen. Zowel Josee als ik. We schrikken dus wakker van de wekker om 5.45 uur voor de ochtendtrekking. Op dit moment staan we nog niet echt te juichen.
Achteraf zal blijken dat we er geen spijt van krijgen. Nauwelijks 5 minuten na het begin van de wandeling signaleren we apen in de bomen. Het blijkt om de red-leaf monkey te gaan. Deze leeft in groepen en er circuleren dus ongeveer 10 apen boven ons hoofd. Ze vliegen alle kanten op en slingeren van tak naar tak en van boom naar boom. Een geweldig spectaculair gezicht. We zijn dus niet voor niets zo vroeg opgestaan. Bijna op dezelfde plaats komt er een grote vogel met veel lawaai aangevlogen die plaats neemt in de boom. Het is een black hornbill. Oftewel een neushoornvogel. Deze stond ook op ons verlanglijstje. Hij zit vrij hoog in de boom maar we kunnen hem goed zien. Met veel geluid vliegt hij vervolgens weer verder. We zien diverse “millipedes” oftewel duizendpoten. Deze zijn (afhankelijk van de soort) zo’n 5-10 centimeter lang en sommige soorten zijn wel 3-4 cm breed. Deze brede soort rolt zich op als er gevaar draagt.
Bij een moerasachtig stukje grond lijkt het alsof er een spons ligt. Dit blijkt echter het nest van een kikker te zijn. Het oerwoud is geweldig mooi op deze vroege morgen. Mistflarden tussen de bomen maken het geheel erg bijzonder. Het is ook al behoorlijk warm en vooral vochtig. Het wordt een lange dag van “okselklotsen”, douchen en eten want we trekken er vandaag in totaal 4 keer op uit en iedere keer met volledige uitrusting. Dat betekent dus: lange broek, hoge schoenen, dikke sokken, bloedzuigersokken, lange mouwen. Je kunt je voorstellen dat zoiets met 35 graden Celcius en een luchtvochtigheid van 100% nogal wat zweet uit onze poriën doet treden.
Na een half uurtje lopen door het oerwoud stopt de gids en wijst naar boven en vertelt: “Look, Orang Utan”. Je begrijpt dat de “paniek” in de groep slaat. Dit is het ultieme doel, een Orang Utan in het wild!! Het blijkt om een joekel van een beest te gaan, een mannetje van zo’n 25 jaar oud. Mannetjes leven altijd alleen. Jonkies blijven 7-8 jaar bij moeder in de buurt maar papa gaat alleen verder. Om te overleven heeft hij een gebied van ca. 1 vierkante kilometer met de juiste bomen nodig. Deze ruimte is er vaak niet meer en dat is de reden waarom deze diersoort sterk bedreigd wordt. Terug naar onze Orang Utan. Omdat ze hier in de buurt alle dieren kennen en herkennen krijgen we te horen dat deze Aboe (of Abu) heet. Hij zit lekker te eten hoog in de boom. Om wat meer vruchten te kunnen pakken verschuift hij wat en we krijgen hem vol in het gezicht te zien. De adrenaline giert door ons lichaam. Ik heb een paar mooie foto’s kunnen maken. Aboe heeft een flinke wond op zijn schouder en zelfs deze kunnen we goed zien (zelfs op de foto). We kunnen er niet genoeg van krijgen en blijven lang staan kijken. Er zijn ook wetenschappers die deze diersoort bestudeert en iedere beweging noteert.
Nog enigszins versufd lopen we de rest van de trekking. Hier zijn we dus zeer graag vroeg voor opgestaan. Dit hadden we voor geen goud willen missen!!
Na een heerlijke douche dus lekker aan het ontbijt. We zitten op de grote veranda met zicht op het oerwoud aan de overkant van de rivier. Tijdens het ontbijt zien we wederom tientallen apen zich een weg banen door de bomen. Wat een dag…………
Het 2e gedeelte van de ochtend staat er weer een trekking op het programma. Via een gammele hangbrug steken we de rivier over. Het wordt een heftige tocht met flinke steile hellingen. We gaan de berg op waar we een prachtig uitzicht hebben op het resort en de lodges. Op een ander uitzichtsplatform hebben we een prachtig zicht op het primaire oerwoud. Werkelijk adembenemend. Volledig doorweekt van het zweet gaan we afdalen. Tijdens de afdaling stoppen we bij de “Jaccuzi-pool”. Dit is een natuurlijk zwembad aan de onderkant van een waterval. Bijzondere is hier dat je huid gratis gescrubd wordt door de aanwezige vissen. Deze vissen sabbelen de dode huidcellen van je lichaam af. Een zeer bijzonde ervaring om al die vissen aan je te laten sabbelen. Ze deinzen er ook niet voor terug om bepaalde gedeeltes te epileren. Ze nemen soms ook je beenharen mee. We liggen met z’n vieren in de Jaccuzi en het is een gegil en gegiechel van jewelste.
Het is ook hier dat Josee haar “leeche-certificate” (bloedzuigerdiploma) heeft behaald. Als je gebeten wordt door een bloedzuiger in het bijzijn van een gids krijg je een certificaat met een verklaring dat je vrijwillig je bloed hebt gedoneerd. Het certificaat kost RM5 maar dit geld gaat volledig naar een natuurstichting. Het viel overigens nog niet mee om de bloedzuiger te verwijderen. Pas na het opspuiten van anti-muggenspray liet het beestje Josee eindelijk los!
Ik zal in dit verslag niet teveel uitweiden over al het eten en drinken want dat heb ik al eerder gedaan. Wees niet ongerust: vanwege de vele wandelingen menen we het recht te hebben om ons iedere keer helemaal vol te stouwen. Het is zo ongelooflijk lekker allemaal.
Na de lunch was er even tijd voor een kleine siësta en tijdens ons dutje gaan de hemelpoorten en –sluizen open. Een echt tropisch “buitje”. Alles staat binnen de kortste keren blank. Als we om 4 uur aan de middagtrekking gaan beginnen is de luchtvochtigheid dus wederom gigantisch. Na 2 minuten lopen is iedereen alweer doorweekt. Na de wandeling dus weer gedoucht (3e keer vandaag). Daarna een heerlijk koud Tigre biertje met een zak chips. Heerlijk!!
Nu weer gereed maken voor het diner en daarna een trekking in het pikdonker. Zal wel spannend, vochtig en zweterig worden. Daarna misschien nog een biertje en moe maar voldaan ons bed in. Deze dag voelt als een week. We hebben zoveel gezien. Als we vanavond nog spannende dingen zien zal ik daar uiteraard in het volgende verslag melding van maken.
Groetjes van ons en tot later
PS: terwijl ik de laatste regel aan het typen was riep Josee me om te vertellen dat er 2 Sambar-deers voor ons huisje langs lopen…………..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten